سفرنامه

ما امروز به قصد سفر سوار هواپیما شدیم و البته این آقای راننده چه بد رانندگی می کرد و هی هواپیما را می برد توی دست انداز و ما دل وروده مان می آمد توی دهنمان که نگو . البته شاید تقصیر راننده نبود و هواپیما خراب بود چرا که اینقدر صداهای عجیب از همه جایش می آمد که ما احساس امنیت نکنیم ! ولی یک کم که گذشت صداها قطع شد و ما ترسیده بودیم که نکند مرده ایم که اینقدر همه جا آرام است . بعد دیدیم که نه هنوز زنده ایم و چه خوب . 

یک جاهایی هم دیدیم همه دارند با موبایلهایشان از بیرون عکس میگیرند و ما آن موقع بالای ابرها بودیم و قشنگ بود و البته آنجا دیگر نور خورشید اذیتمان نمی کرد و ما فهمیدیم که خورشید پائین ابرهاست و این بالا دنیا چقدر قشنگ تر است . 

غذاهای داخل هواپیما هم خوشمزه تر از غذاهای بین راهی است و ما غذاهایشان را دوست داریم هر چند هر بار کمتر میشود و گرانتر هم . 

راستی تا یادمان نرفته بگوئیم که بغل دست بنده دو عدد خارجی نشسته بودند و ما هر وقت سوار هواپیما می شویم از این خارجی ها کنارمان می گذارند که البته چون ما خیلی با پرستیژیم ! آنها این کار را می کنند که خارجی ها احساس غربت نکنند ! 

خلاصه این که ما همه ی اینها را الان که توی هواپیما هستیم و حوصله مان سر رفته نوشته ایم و اگر خدا خواست و سالم رسیدیم آن پائین اینها را می نویسیم توی وبلاگمان تا شما هم بخوانید و نظر هم یادتان نرود !!