اعتراف می کنم ! سوژه کم آوردم !شما بگید در مورد چی بنویسم ؟ ! حال وحوصله عاشقی رو ندارم ، از آه و ناله کردن هم خسته شدم ، سیاست هم که آخر و عاقبت نداره . صحبت کردن در مورد مایکوباکتریوم توبرکلوزیس هم فکر نمی کنم برای کسی جالب باشه یا حتی صحبت در مورد مریضی که دیروز مرد و خانواده ش حتی براش گریه هم نکردن .....

انگار همه چیز تکراری شده...

تنهایی و بی حوصلگی و ..... تکرار و تکرار و تکرار .

چشمم افتاد به نوشته ای که زیر شیشه میز کارم گذاشتم :

هر کجا هستم باشم

آسمان مال من است  (هر چند بالای سرمن فقط یک سقف ترک خورده ست )

..

من به سیبی خشنودم

و به بوییدن یک بوته بابونه

من به یک آینه...

یک آینه....

.....