چهل شب که هیچ 

چهل سال هم بشکنی ام 

باز چله نشین کوی تو ، منم . 

باورم را 

توی دست همین پنجره ها کاشته ام 

سبز می شوم 

حتی کنار همین شکستنهای نوبرانه 

حتی کنار همین یأس مردد 

دامنم  

برای روز مبادای گنجشکها 

پر از خرده های نان است 

می دانم 

هنوز زمستان تمام نشده ، 

بهار خواهد آمد . 

                        

 گاهی حکمت آنقدر پیچیده است که در برابرش فقط می توانی صبورانه لبخند بزنی !