( هذیان های شبانه ی دختری که خوابش نمی برد )
من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش( هذیان های شبانه ی دختری که خوابش نمی برد )
من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش... که ای صوفی شراب آنگه شود صاف
که در شیشه بر آرد اربعینی
منتظرم
باران
ببارد ...
شیخ بر ایمان ما طعنه اگر زد چه باک کافر شیخیم ما ، لیک مسلمان ِ دوست
می نویسم
نه مثل تو
ولی مثل تو خودم را گول میزنم
که انگار شاعرم ...!
توی پرانتز :
۱. نوشتنم هی میاد هی میره ... تکلیفش رو با من روشن نمی کنه .
۲. یک ششم مردم کره ی زمین گرسنه اند .
۳. هوا سرد شده .
۴. چرا مردم نمی دانند که لادن اتفاقی نیست ؟
در دنیا تنها انسانهای معدودی دارای قدرتند ؛ همان ها که توانسته اند دنیای درونشان را زیر و رو کنند ....
پ ن : نوشتنم نمیاد ....
هفت سنگ یادت هست ؟
بچه های امروز
نه بوی کوچه ی خاکی را می فهمند
نه هفت سنگ را
نه تیله های هزار رنگ را ......
بچه های امروز
بدون عینکهای دودی شان
توی کوچه نمی روند ......
تو هنوز هفت سنگ یادت هست ؟
سفرنامه
ما امروز به قصد سفر سوار هواپیما شدیم و البته این آقای راننده چه بد رانندگی می کرد و هی هواپیما را می برد توی دست انداز و ما دل وروده مان می آمد توی دهنمان که نگو . البته شاید تقصیر راننده نبود و هواپیما خراب بود چرا که اینقدر صداهای عجیب از همه جایش می آمد که ما احساس امنیت نکنیم ! ولی یک کم که گذشت صداها قطع شد و ما ترسیده بودیم که نکند مرده ایم که اینقدر همه جا آرام است . بعد دیدیم که نه هنوز زنده ایم و چه خوب .
یک جاهایی هم دیدیم همه دارند با موبایلهایشان از بیرون عکس میگیرند و ما آن موقع بالای ابرها بودیم و قشنگ بود و البته آنجا دیگر نور خورشید اذیتمان نمی کرد و ما فهمیدیم که خورشید پائین ابرهاست و این بالا دنیا چقدر قشنگ تر است .
غذاهای داخل هواپیما هم خوشمزه تر از غذاهای بین راهی است و ما غذاهایشان را دوست داریم هر چند هر بار کمتر میشود و گرانتر هم .
راستی تا یادمان نرفته بگوئیم که بغل دست بنده دو عدد خارجی نشسته بودند و ما هر وقت سوار هواپیما می شویم از این خارجی ها کنارمان می گذارند که البته چون ما خیلی با پرستیژیم ! آنها این کار را می کنند که خارجی ها احساس غربت نکنند !
خلاصه این که ما همه ی اینها را الان که توی هواپیما هستیم و حوصله مان سر رفته نوشته ایم و اگر خدا خواست و سالم رسیدیم آن پائین اینها را می نویسیم توی وبلاگمان تا شما هم بخوانید و نظر هم یادتان نرود !!
.... آنقدر برای نخلهای سوخته و چاههای سربزیرت شعر گفته اند
که من واژه کم می آورم
بگذار ساده صدایت کنم
آنگونه که دوست دارم
آنگونه که شاید
شاید
شاید
دوست داشته باشی
علی ....
ـ علی زخم شمشیر را نفهمید و ما علی را .... ( دکتر علی شریعتی ) ـ
یکم :
بادبادکی از من ساختی
تا همیشه
سر به هوایت باشم .
دوم :
در آسمانی رها شده ام
که نهایت ندارد .....
این روزها تلخند .
۸۸/۸/۸هم داره میرسه و ما هیچ غلطی نکردیم !
موضوع از این قراره که ۷/۷/۷۷ ما دانشجو بودیم ، من و مریم . همون روز به هم قول دادیم که ۸/۸/۸۸ دوباره همدیگه رو ببینیم با این شرط که .... ( خیلی کارا قرار بود بکنیم ) .
یه چند روزی از مریم خبری نداشتم تا همین چند ساعت پیش که پیغام داد : ۸/۸/۸۸داره میرسه و ما هیچ غلطی نکردیم !
نه این که نخواستیم ، نه اینکه تلاش نکردیم ، ولی نشد .... اون روزا که روی ابرا راه می رفتیم و فکر می کردیم دنیا همیشه اینقدر قشنگ می مونه قرار بود خیلی کارا بکنیم ولی .....
۸۸/۸/۸هم داره می رسه ....
شما نمی دونین این یعنی چی...
دلم گرفته ،
من حق دارم اگه بخوام یه کم گریه کنم ...
عشقهای قدیم را
کنار طاقچه می گذاریم
تا فراموش نکنیم
عشقهای جدید را
توی گلدانهای تازه آب زده
می کاریم ...
***
آنکه دور زندگی مان می پیچد ؛
پیچک کنار حیاط است !
پ.ن: شاید غزلی گفتم ، با قافیه ی چشمم !
خودم قبول دارم
کهنه شده ام
آنقدر کهنه
که می شود روی گرد و خاک تنم
یادگاری نوشت !
حرف حساب ندارم که
فقط ،
آبم با روزگار توی یک جو
نمی رود انگار
از این که بگذریم
دنیا بر وفق مراد است به جان شما !
....
می دانم می آیی
من گلدانها را
آب داده ام
شیشه های پنجره را شسته ام
و قلبم را فرستاده ام سر کوچه
تا تو بیایی .
دفترم بوی طلوع می دهد ،
و این شعر تازه ام را
به نام تو ثبت می کنم .
آمدن که واژه ی غریبی نیست ، نازنین !
با آمدن تو لحظه بارانی شد ...
وقتی شعری کامل نمی آید یعنی واقعه کامل نشده هنوز ، زور هم بزنی فایده ندارد تصنعی می شود ، دیگر معجزه نیست که منتظر آمدنش باشی . باید صبر کنی تا در لحظه ی خودش ، خودش بیاید وگرنه همه چیز خراب می شود . رسالت شاعر درک همین لحظه است و محکم نگه داشتنش وگرنه از دستش هم که بدهد معجزه از دست رفته است .
حالا اینکه چقدر باید صبر کنی چیزی خارج از کنترل توست . خودش بهتر می داند کی بیاید .
گفتم که ؛ شاعر اگر شدی باید دلت بزرگ باشد و تحملت بی حد ! آنوقت است که پاداش کارت را می گیری و این ، آنقدر ناگهانی است که با آمدنش گاهی روحت را تکان می دهد حتی !
و اینکه هیچ شعری ناقص نمی ماند ، کامل می شود بالاخره ....
دور از دست !
در انتظار کدام واژه ای
تا به حرمت عشق
سوگند یاد کنی ؟
این روزها حوصله دلم چه زود سر می رود ...
پراکنده گویی
* شدم شبیه جودی ابوتی که بابا لنگ درازشو سگها خوردن !
*چه حالی پیدا میکنی وقتی یه ساعت تمام علاف دانلود یه برنامه کوفتی باشی ، مونده ده درصد آخرش یهو برق قطع شه ؟؟ منم دقیقا همین حال رو داشتم امروز !
* * اگه نفری یه لامپ اضافه رو خاموش میکردین برق ما قطع نمی شد .
* من دلم بارون میخواد
* و همچنین یک عدد ژیلا !
* این روزها با ماشین توزیع بستنی بر میگردم خونه ! ( و یاد پت پستچی می افتم ! ) تازه یک کارتن پر از بستنی هم هدیه گرفتم . یک هفته است هی بستنی میخوریم تموم نمی شه .
* بکی از کاکتوسهای من مرد ! در عوض چهارتاشون جوونه زدن .
* کاهش آمار سل ما را نگران کرده این روزها ، نکند سطح بهداشت جامعه بالا تر رفته باشد !
* چه حالی میده روز پزشک جمعه باشه !
* کاش پویا نظری بمیره همه ارثیه برسه به بهرام !
* سرخوشم این ناگهان مستی ز بوی جام کیست ؟؟؟
وااااای !
ما در همین یکی دو روزه کشف کردیم که چقدر اعتقادات مذهبی دوستان جوانمان ضعیف است و یا اینکه شاید هیچ کدامشان کارمند نیستند که فرق روز تعطیل را از غیرتعطیل تشخیص بدهند و مناسبت تعطیل بودن یک روز را ایضا . و اینگونه شد که هیچ کس ندانست دیروز تعطیل بوده و چرا تعطیل بوده اصلا و همه گمان کردند ما تولد شخص خاصی را به او تبریک گفته ایم حتی همین خواهر جان خودمان ! آخر خواهر جان تو که دیگر میدانی ما شخص خاص نداریم فعلا و جز خودمان تولد هیچ کسی را توی وبلاگمان متبرک نکرده ایم تا حالا .
ای جوانان بروید اعتقاداتتان را محکم کنید که اسلام سخت لرزید یا حداقل بروید یک جایی استخدام شوید تا گزینشتان کنند و شما هم چهارتا مناسبت را یاد بگیرید حداقل . این را که میگوییم برای خودتان خوب است وگرنه خر ما که از پل گذشته است خیلی وقت پیشترها ....!
یکم :
هر چند به من اعتبار چندانی نیست
تا عاشقیم قرار چندانی نیست
ما با هم از این بادیه ها میگذریم
دلتنگ نشو ، نه ، کار چندانی نیست.
دوم :
تولدت مبارک ....
راستی
شعر مرا میخوانی ؟
پ.ن : منظورم نیمه شعبان بود ( قابل توجه دوستان عزیز )
رویا
من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش
من خواب ماه را دیده ام
و آن سه ستاره سبز را
و خوب میدانم
فردا روز بزرگیست .
***
من خواب دیده ام ....
عاشقان همه از نسل حوایند ....
آی آدما که اسمتون آدمه حرفای قلبم واستون مبهمه
تو آسمون کمون رنگی ساختین از دل حوا که خبر نداشتین
حوای من یه آدم غریبه کجای حرف من آخه عجیبه
حوای من دلش میخواد گم بشه اون نمی خواد شبیه مردم بشه
شبیه مردمی که بت پرستن فکر می کنن خدا رو می پرستن
مردمی که هنوز خدا ندیدن سیب بهشتی رو هنوز نچیدن
نه سیب خوش طعم و نه بوی گندم حوای من غریبه بین مردم
حرف دلش رو هیچ کسی ندونه خدا فقط راز اونو می دونه
آخه دلش یه جایی بالا گیره واسه همین دلش میخواد بمیره
خدام دلش برای اون تنگ شده دلتنگ اون چشمای خوشرنگ شده
خدا دلش هنوز پیش اونه کی میدونه خدا چه مهربونه
کی میدونه عشق خدایی چیه کی میدونه درد جدایی چیه
یه روز بهش گفت برو به سلامت حالا باید صبر کنه تا قیامت
تا روزی که دوباره تنها باشه دوباره اون باشه و حوا باشه .
جماعت من دیگه حوصله ندارم .....
آدما به حکم آدم بودنشون مجبورن با هم زندگی کننن ، مجبورن خودخواهانه رفتار کنن ، مجبورن همدیگه رو آزار بدن ، مجبورن .....
من اگه نخوام آدم باشم باید کیو ببینم ؟؟!
* میشه فقط یه مدت کوتاه کسی کاری بهم نداشته باشه ؟
من خسته ام
باور کنید .