حرفهایی که از یاد رفته اند , درست در لحظه ی گفتن متلاشی میشوند . که اصلا دست دلت را نمی گیرند . بیرحمند . باید منتشان را بکشی و تا نیایند هم نفس راحت نمی کشی . حرفهایی که قشنگند اما ... نمی آیند. و تو آنقدر باید منتظر بمانی شاید رام شوند .
شاید شبیه یک اتفاق بزرگ از راه برسند ...
جالب بود
موفق باشین
راستی خوشحال میشم دفتر خاطرتم رو برگ بزنین
حضور سبزتان را پاس میدارم
آبتین
سلام
وبلاگ قشنگی داری!
همین جوری تو بلاگ اسکای چشمم خورد بهش
وقت کردی به من هم سر بزن!!
kheili ghashang minevisi khanumi
tabrik migam be in zehne fa'alet